Ari Aster, 2018 yılında yönetmenliğini yaptığı Hereditary filmi ile korku filmi meraklılarının radarına girmeyi başarmış ve özellikle filmin son 15 dakikası ile ilgi odağı olmuştu ve bunun doğal bir sonucu olarak da bir sonraki filmi de merakla bekleniyordu ki 2018 yazında Midsommar duyurulduğunda ikinci bir Hereditary beklentisi oluşmuştu insanlarda. İzlemeyenler için kötü haber, Midsommar ikinci bir Hereditary değil. Ama güzel haber, farklı kulvardaki kaliteli bir korku filmi olarak yorumlanabilir. Yavaş, az aksiyonlu ama rahatsız edici olması amacıyla hazırlanmış bir film.
Filmin konusu:
Amerika'da eğitim almakta olan bir grup arkadaştan biri olan Pelle, arkadaşlarını kendi ülkesi olan İsveç'teki yaz etkinliklerine (Midsommar) davet eder. Bu etkinlikler, onun ailesi olarak ifade ettiği küçük tarikatı tarafından tertip edilmekte ve doktora tezi konusu bulmakta zorlanan antropoloji öğrencileri için de ilham verici olma potansiyeli taşımaktadır. Aynı zamanda bir grup Amerikalı erkeği İsveç'e gitmeye ikna edecek farklı motivasyonlar da vardır elbette. Ancak bu arkadaşlardan birisinin (Christian) kız arkadaşı (Dani) yakın zamanda büyük bir travma yaşamıştır ve ailesini kaybetmiştir. Haliyle İsveç gezisine kız arkadaşını da götürmek durumunda kalır ve birlikte yemyeşil çayırların ortasında şirinler köyünden bile daha tatlı olan küçük bir kasabaya gelirler. Elbette önce çok normal görünen bu tarikatte (Harga halkı) zaman içerisinde bazı gariplikler gözlemlemeye başlarlar ve olaylar gelişir...
Filmin başrolünde Dani rolündeki Florence Pugh var. Dani açısından değerlendirildiğinde annesini, babasını ve kız kardeşini kaybettiği bir travmaya ek olarak sallantıda diyebileceğimiz bir ilişki var. Christian'ın arkadaşları, bu ilişkiden kurtulması için onu ikna etmeye çalışırlarken Dani'nin ailesini kaybetmesi işleri iyice çıkmaza sokuyor.
Christian, Dani, Josh ve Mark, Pelle'nin davetine icabet ederek Harga halkının İsveç'te bir komün olarak yaşadıkları bu köye geliyorlar. Film içerisinde Pelle'nin açıklamaları ile 90 yılda bir düzenlenen 9 gün sürecek bir etkinlik döneminde gelmiş olduklarını ve bu festivalde uygulanan ritüellere tanıklık etmeye başlıyoruz.
Filmin her bir sahnesi gerçekten rengarenk bir tablo gibi, açılara, atmosfere ve renklere çok çalışılmış. Çoğu sahne inanılmaz simetrik, köydeki evlerin, masaların ya da ritüellerin gerçekleştirilme şekli de öyle. Müzikler ve ses efektleri de bir o kadar harika. Semboller, ritüeller ve mesajlar içeren kült bir film. Ne anlatıyor derseniz, kültürel normlar üzerine gösteriili bir eleştiri diyebilirim.
Film hakkında açıklama notları:
--Spoiler--
Harga halkına göre insan ömrü 18'er yıllık 4 periyottan (mevsim) oluşmaktadır ve bu periyotlar:
0-18 yaş arası: İlkbahar
19-36 yaş arası: Yaz
37-54 yaş arası: Sonbahar
55-72 yaş arası: Kış
72 yaşından sonra ne olacak sorusunun yanıtını zaten yönetmen gözümüzün içine en ince detayına kadar sokuyor. 72 yaşından sonra elden ayaktan düşeceklerine bir ayin ile kendi hayatlarına son vermeyi tercih ediyorlar ve inançlarına göre yeniden hayata dönmüş oluyorlar. Bu ayinin gerçekleşmesinden sonra da zaten yabancı arkadaşların teker teker ortadan kaybolduklarına tanıklık ediyoruz. Aslında film, biraz sonra olacakları bize sürekli resimlerle gösteriyor ve izleyici de bunu da mı göreceğiz gerginliği ile filmi izlemeye devam ediyor.
Dani'nin mayıs kraliçesi seçilmesinden sonra Christian'dan beklenen aldatma hamlesi de gelmiş oluyor ve film artık farklı bir perspektife bürünüyor. Kıyafetleri olmadan olay yerinden çıkan Christian'ın çaresizliği de erkeğin tek işlevinin bu olduğunu ve sonrasında başka bir işe yaramayacağını gösteriyor. Christian da zaten başından beri kendini sevdirmeyen karakter olarak başına ne gelse her şeyi hak ettiği için filmin finalindeki rolünü de hak etmiş oluyor. Ne eksikti derseniz bence iki şey eksikti.
1. Ölümler hep arka planda gerçekleşti, intihar ayininden sonra sürekli "meğerse şöyle olmuş" ölümleri gördük. Mark'a tam olarak ne olduğunu göremedik mesela
2. Film germiyor çünkü kendimizi yerine koyabileceğimiz birisi yok. Dani deseniz zaten aldatılmanın ötesinde bir sıkıntı yaşamadığı gibi bir de finalde komünün bir parçası olmayı kabul ettiğini gösteren gülümsemesi ile birlikte zaten hiç izleyicinin empati kurabilleceği karakter olmadığını gösteriyor.
--Spoiler--