Bir youtube videosunda yakın dönemin bir ünlüsüne soruyorlar madem bu kadar porsche seviyorsun, paran da var, peki neden satın almıyorsun diye. Dinlerken gerçekten de gerçeklerin beklentilerimizden farklı olabileceğini fark ettim ve trollük falan değil, aynen neyse o şekilde aslında belki de çoğumuzun bir Porsche ya da benzeri lüks bir arabanın sahibi olmak istemeyeceğimizi, olsak da bundan mutsuz olacağımızı fark ettim. Porsche burada sadece bir temsildir, isteyen kendi hayaline göre Maybach ya da Maserati olarak da okuyabilir.
Sakınan göze çöp batarmış, yokluktan olmasa bile parasının kıymetini bilerek geçirilmiş bir çocukluktan ya da gençlikten sonra insan çok sevdiği bir şeye yüz binler hatta milyonlar bağlayınca başına en ufak bir şey gelince başından aşağı kaynar sular dökülür. Üstelik bahsettiğimiz arabaların yıllık kasko fiyatları zaten bir ikinci el araba fiyatında. Bakımları deseniz yine bir o kadar para. Üstüne üstlük hem etrafınızdaki herkes yüzünüze gülerken arkanızdan küfür edecek, hem de herkes sizden maddi menfaat içerisine girecek. Sokaktaki adam bile durup dururken size kendini yarandırmaya çalışacak ve kimin samimi olduğunu bile şaşıracaksınız muhtemelen, Mesudiye'li Mesut'un hikayesi gibi.
Bana sorarsanız lüks bir araba almadan önce kendinize şu soruyu sormalısınız, bu kadar pahalı bir varlığa sahip olmak beni mutlu mu edecek yoksa mutsuz mu. Arabanızı kitledikten sonra acaba yeri iyi mi diye 40 kere dönüp bakacaksanız mutsuz olacaksınız demektir. Arabayı valeye verince aklınız kalacak mı, (vale fiyatları da aynı kalmayacak artık) öngöremediğiniz arızalar çıkınca kaskonun karşılamadığı büyük masrafları rahatlıkla karşılayabilecek misiniz? Ben şahsen öyle bir varlığım olmasa bile şöyle bir silkinmiş oldum, günümüz şartlarında bu trafikte bu şehirlerde bu arabalara bu kadar para verilmemesi gerektiğine karar verdim.