Oyun, Wolfenstein The New Order'ın bittiği yetden, 1961 yılında Baltic Coast'tan başlıyor ve bir önceki oyunda (bizim dizilerde olduğu gibi önceki oyunda neler olup bittiğini 3 dakikalık bir özetle gösteriyor) "You are clear" diyerek kendini feda etmiş olan kahramanımız Blazkowicz'i bıraktığımız yere geri dönyoruz. Oynayanlar ve hatırlayanlar için ilk oyunda iki arkadaşımızdan birisini feda etmek zorunda kaldığımız bir seçim yapmak zorunda bırakılıyorduk, senaryo da bu seçimimize göre değişiyordu (aslında her şey aynıydı ama sadece bir isim ve karakter değişmiş oluyordu). Wolfenstein 2:The New Colossus da bir devam oyunu olduğu için ve konu bütünlüğünü sağlayabilmek için bize bu seçimi bir kez daha yaptırıyor ve Fergus ya da Wyatt ikilisinden birisini psikopat nazi doktoruna feda etmek zorunda kalıyoruz, timeline da buna göre değişiyor. İlk oyunda sığınaktan tanıdığımız dostlarımız bizi kurtarıyor ve helikoptere bindiriyor. Bu arada baygın vaziyetteki haliyle gençlik yıllarına flashback yaparak Blazkowicz'in annesini ve geçmişini görmüş oluyoruz. Derken gözümüzü ameliyat masasında açıyoruz ve bizi kurtarmak için ellerinden geleni yapma gayretindeki arkadaşlarımızın eşsiz çabalarını da fps (birinci kişi gözünden) görmüş oluyoruz. Empati yeteneği güçlü ama midesi zayıf kişiler, kendi bağırsakları dışarıda tedavi edilmeye çalışılırken yapılan bol kanlı ameliyat işlemlerini izlerken kötü olabilirler. Sonra bir diğer flashback ile Blazkowicz'in babasının kendini, annesini ve hatta köpeğini nasıl dövdüğüne tanıklık ediyoruz ve her psikopatın arkasında mutsuz bir aile vardur tezi aklımıza geliyor. Bir sonraki sahnede ise genç Blazkowicz babası tarafından kendi köpeğini vurmaya zorlanıyor, vurmamayı başarsanız bile baba tüfeği alarak bu canice cinayeti kendisi işliyor. Bu sefer senaristler, oyuna duygusal ve bağlayıcı geri plan öğeleri eklemeyi akıl etmişler anlaşılan, kuru kuru nazi avlamaktan sıkılmıştık. Bütün bu acı flashback'lerden sonra gözümüzü açıp aynaya bakıyoruz ve bakımsız ve yorgun halimizle bu ben miyim diye sorup yere düşüyoruz. Tam kendimizi kenarda duran tekerlekli sandalyeye atmayı başardığımız anda ise arkadaşlarımızın bir çatışmada olduğunu ve bulunduğumuz yerde bir baskın olduğunu anlıyoruz. Oyunun bize kendimizi yönetme imkanı verdiği ilk sahne de burası, bu yüzden ben de buraya kadar olan kısımlarda spoiler verme korkusu olmadan rahatça yazmış oldum, çünkü zaten oyunun girişi bunlar. Naziler Blazkowicz'i bulmak için sığınağımızı basmış ve arkadaşlarımız ile çatışma halindeler, ve olaylar gelişir...
Wolfenstein serisinin bir fanı olarak benim çok severek oynadığım bir oyun oldu, Wolfenstein: Youngblood öncesi biraz ısınma olmasını isterken kendimi yine kaptırarak çok severek oynadım. Müzikler, level tasarımları, senaryo ve gameplay tümü 2017 yılı oyunu için çok üst düzeyde diyebilirim. Her ne kadar Bethesda firmasına yapılan eleştirileri haklı bulsam da bu oyun bence olmuş bir oyundur, fiyatına göre daha iyisi yok en azından.