Bir çok insan bazen işi gereği bazen de bir sunum ya da topluluğa hitap edeceği zaman ayna karşısında konuşur ya da ara ara kendi kendine yüksek sesle ya da içinden pratik yapabilir daha sonra söyleyecekleri hakkında. Benim burada “kendi kendine konuşmak” ile sormak istediğim kişinin diğer insanlara olan güven eksikliği sebebiyle olayları kendi kendine içinden veya sesli bir şekilde tartışması olabilir ya da sürekli henüz gerçekleşmemiş fakat olma ihtimali olan olaylar, yaşanan durumlar üzerine kurgulayarak olasılıkları kendisinin değerlendirdiği zamanlar normal mi diye sormak istiyorum.
Sürekli kendi kendine konuşmak bir yerden sonra insanı akıl hastası yapar mı çünkü sesli olarak da dediklerini duyuyorsun belki bir süre sonra beyin onu gerçekten yaşanmış ve duyulmuş bir olay olarak algılayamaz mı? Ya da en basitinden ailenizle olsun, öğrencilik hayatızda olsun veya iş yaşamında birine bir şey söyleyeceğiniz zaman öncesinde unutmamak için birkaç kez tekrarlarsınız bana bazen bu yaptığım tekrarlar gerçekten karşı tarafa o soruyu sormuşum ya da söylemişim izlenimi veriyor ve bazen sordum diye sormuyorum. Bu sebeple artık sormadan söylemeden önce bunu sana sormuş muydum demek zorunda kalıyorum. Açıkçası bir doktora görünmem gerekir mi yoksa insanın kendi kendine konuşması hafızasını mı güçlendirir, kendini dinç tutar?