Friedrich Nietzsche’nin en ünlü sözlerinden biri olan “umut kötülüklerin en kötüsüdür çünkü işkenceyi uzatır” ya da kısaca “umut işkenceyi uzatır” sözü bazı kişiler için ne kadar doğru ve anlamlı bir ifadeyse de çoğu kişi için tam tersine umut etmeden yaşamanın bir anlamı yoktur daha doğrusu mümkün değildir. Gerçekçi olan kişiler kendilerinin ve yakınlarının ya da içinde bulundukları koşulların getirlerini ve götürülerini az çok kestirebilirler. Yapamayacakları ya da hayalden öteye gidemeyecekleri şeyler için uğraşmaktansa daha olağan işler ya da düşünceler için enerji sarf etmek çok daha akıllıcadır.
Benim de en beğendiğim Nietzsche sözlerinden olması sebebiyle bende ayrı bir yeri var. Evet umut etmek insanı mutlu eder, güzeldir de. Fakat kendi kendini umutlandırdığı ve bu umut edilen şeyin gün geldiğinde gerçekleşmemesi kişiyi büyük bir hayal kırıklığına da iter aynı zamanda. Sonunda hayal kırıklığı yaşayacak ya da üzüleceksem neden umut edeyim ki? O şey gerçekleşirse zaten mutlu olacağım diye düşünmek birde daha mantıklı geliyor bana.
Nietzsche’nin beğendiğim diğer sözlerinden birkaçı da:
* Beni öldürmeyen şey güçlendirir.
* İnsan kendini bulduğunda, zaman zaman yitirmeyi de denemeli, kendini tekrar bulmak için.
* Kişi eylemleri için söz verebilir fakat duyguları için veremez çünkü duygular istem dışıdır.